(Odkrywanie świata)

 WPUSZCZAJĄ NAS W MALINY

     „Przyprowadzili Mu głuchoniemego i prosili go, żeby położył na niego rękę”.
     Przyszliśmy, prosząc, żeby położył na nas rękę. Żebyśmy nie byli głuchoniemi. Żebyśmy umieli słuchać i umieli mówić, mieli odwagę mówić.
     Ucz się słuchać. W tym hałasie medialnym, który wciąż narasta, w harmiderze, wrzasku, krzyku staraj się wysłuchać prawdy.
     Byśmy się nie dali okłamywać. Byśmy sobie nie dali zrobić wody z mózgu. A na to trzeba traktować z dystansem to co dochodzi do nas, co czytamy, co słyszymy, co widzimy w telewizorze! Wciąż nie dowierzając.
     Tacy niedowierzający?
     Bo każda gazeta ma swój interes! Bo każdy kanał telewizyjny ma swój interes! Bo każde radio ma swój interes! Chcą zrobić na tobie swój interes!!
     I dlatego z dystansem słuchaj, z dystansem patrz, z dystansem czytaj. I umiej zamknąć telewizor. I umiej wyłączyć radio. I umiej odłożyć gazetę, tygodnik. Żebyś miał czas na namysł. Na zastanowienie się. Na rozważenie. Żebyś się nie dał nabierać. Bo ci podrzucają tematy zastępcze! Bo cię okłamują – zamilczając ważne fakty, dane, szczegóły, nagłaśniając to, na czym im zależy, choć to nic nieważnego.

* * *

     A po drugie, mów. Nie bój się. Miej odwagę mówić, konfrontować swoje poglądy z poglądami twoich bliskich – bardzo bliskich albo bardzo dalekich.
     Gdy sobie wyrobisz jakieś zdanie, gdy sobie określisz swoje stanowisko, to mów. Nie bój się, że się skompromitujesz, zbłaźnisz, że cię wyśmieją, wezmą za jakiegoś oszołoma, któremu się poprzewracało w głowie. Bo oni mają inną opcję polityczną i narazisz się. Mów. Podejmij dyskusję, dialog.
     Może trzeba będzie skorygować swoje poglądy? A może nawet wyostrzyć. Może trzeba będzie zawiesić je do następnego razu, aż sprawdzisz to, co uważasz, co myślisz. Ale mów! Nie bój się!
     Mów. Chociaż stare nawisy strachu ciążą na nas, grożą nam. Są realne.
     Ale ty nie bój się. Żyj w wolności. Chociażbyś nie czuł jej tak bardzo namacalnie. Żyj w godności! Twoje poglądy każdy musi szanować. I nikt nie ma prawa ciebie wyśmiać, poniżyć, obrazić. Tak jak i ty – nie wolno ci wzgardzić tymi, którzy co innego uznają za prawdę, nie masz prawa ich wyśmiać, poniżyć, obrazić. Bądź człowiekiem.
     To jest zadanie. Nie tylko na dzień czy na jutro, ale na zawsze. Prawdy nie otrzymujemy na talerzu. Prawdę musimy zdobywać. O prawdę musimy sami dbać. Prawdę musimy sami, własnymi rękami zdobywać. Na co dzień analizować, porównywać, pogłębiać. Do poszukiwania prawdy musimy się przyzwyczajać i ukochać ją. To jest nasze prawo człowiecze. To jest nasz człowieczy obowiązek.