Biblioteka

Strona 15

Wiszący na krzyżu strzęp
ludzki z chwilą ostatniego tchnienia
wszedł w bezmiar Ojcowskiej Miłości.

Zakwitnął jak tarnina na
wiosnę białym kwieciem.
Stał się
tak piękny, że nie
poznała Go w pierwszej chwili
Maria
Magdalena, że z trudem
rozpoznawali Go uczniowie.

Umrzesz. Strzęp
ludzki, wyschły badyl. I z
chwilą ostatniego tchnienia
wejdziesz w bezmiar Ojcowskiej Miłości.

I zakwitniesz jak tarnina na
wiosnę białym kwieciem, w swojej
najpiękniejszej ludzkiej postaci. Ty,
stary, schorowany człowiek, z
powykręcanymi artretyzmem
stawami, znowu będziesz
zwiewną dziewczyną,
przystojnym chłopcem.

Page 15

Wrack of a man hanging
on the cross with a last moment’s breath
entered the infinity of Fatherly Love.

He blossomed with white flowers
like blackthorn in the spring.
He became
so beautiful that in the first moment
Maria
Magdalene did not recognize Him,
His disciples recognized Him
with difficulty.

You will die. Wreck
of a man, desiccated twig. And with the
last moment’s breath
you will enter the infinity of Fatherly Love.

And you will blossom like blackthorn
in the spring with white flowers, in your
most beautiful human form. You,
the old, sick person, with joints
twisted by arthritis,
and again you will become
an ethereal girl,
a handsome boy.