Biblioteka

II NIEDZIELA ADWENTU

II NIEDZIELA ADWENTU

„Głos wołającego”

     Za czym tęsknisz? Czego oczekujesz? Czego chcesz? Czego pragniesz? O czym marzysz? Gdybyś powiedział: „Niczego nie chcę, za niczym nie tęsknię, o niczym nie marzę” – to by znaczyło, żeś umarł, że choć jeszcze fizycznie żyjesz, to duchowo cię nie ma.
     Jest i taka prawda: „Powiedz mi, o czym marzysz, a powiem ci, kim jesteś”. A więc zastanów się, ty który marzysz – o czym marzysz, ty który tęsknisz – za czym tęsknisz, ty który chcesz – czego chcesz. Żeby sobie odpowiedzieć, kim jesteś.
     I nie wstydź się, gdy przyłapiesz się na tym, że chcesz mieć więcej pieniędzy, że chcesz mieć więcej rzeczy. Chyba gdybyś na tym skończył. Bo trzeba, żebyś chciał mieć więcej mądrości, uczciwości, wolności, odwagi, żebyś chciał więcej kochać, żebyś chciał więcej ufać, żebyś chciał mieć więcej wewnętrznego ciepła, piękna, umiejętności przebaczania, tolerancji, niepamiętania.
     Tylko nie ograniczaj się do własnych, osobistych spraw. Rozejrzyj się. Ogarnij troską swoją rodzinę, społeczeństwo w którym żyjesz, swój naród, swoje państwo, świat. Pragnij tego, aby był spokój w twojej rodzinie, w twoim narodzie, na świecie. Aby miłość panowała na wszystkich szczeblach hierarchii społecznej, we wszystkich płaszczyznach i warstwach.
     Mówi się: „Marzenia się spełniają”. Jakoś tak jest. A więc trzeba dobrze tęsknić, marzyć, chcieć. Bo marzenia cię zmieniają, kształtują cię na swoją modłę.

* * *

     I takie jest twoje czekanie na Boga. Bo to On sam jest sprawiedliwością i pokojem, mądrością i wolnością, odwagą i miłością. A więc wypatruj Go. Tęsknij za Nim. Czekaj na Jego przyjście. Nie na końcu twojego biegu, na końcu twoich dni. Ale czekaj na Niego na każdą chwilę swojego życia. Wyczekuj na Jego światło. Wypatruj Jego jasności. Chciej Jego mądrości. Pragnij twojego osobistego zbawiania – żebyś rósł w mądrość, w świętość, w odwagę, w wolność. Żeby zajaśniało w tobie Jego światło, żeby zadźwięczał w tobie Jego głos, żeby napełniło cię Jego piękno.