2 lutego 2009
Matki Boskiej Gromnicznej
PONIEDZIAŁEK


Przynieśli Jezusa


     Ofiarowanie Pańskie to jest również święto Osób Konsekrowanych: zakonników, zakonnic, księży.
     Bo jest taka chwila w  życiu człowieka, że wszystkie sprawy tego świata wydają się jak marność nad marnościami i tylko marność. A równocześnie prześladuje nas świadomość krótkości życia i naleganie, by go nie zmarnować. Bóg wyrasta na Pierwszego, najważniejszego, któremu trzeba oddać siebie z radością. Choć przychodzą rozmaite myśli wyciszające ten napór: tłumaczenie, że życie świeckie jest również służbą Bogu, że miłość człowieka jest również miłością Boga. Ale gdy ta myśl o marności tego świata nie odstępuje, dochodzi do decyzji: pustelnia.
     Wyjść na pustynię, gdzie nie ma ludzi, ale gdzie Boga pełno. W słońcu, które świeci, w wietrze który wieje, w deszczu który szumi, w nocy która zapada. W ciszy, w kontemplacji, w poświęceniu siebie.
     Ale, co było możliwe do realizacji w klimacie bliskowschodnim, to na naszej mroźnej północy jest prawie niemożliwe. I stąd – klasztor. Zamieszkać razem z ludźmi, którzy nazywają wszystkie rzeczy materialne marnością tego świata. Żyć w tym przedsionku nieba – zatopionym w Bogu, w modlitwie, śpiewach, w liturgii, w służbie ludziom, która jest związana z kształtem zakonu.