Jest czas czułości. Delikatny jak
pajęczyna. Jak
muślin w pastelowych
kolorach. To czas
poranków cichych, kiedy
chodzi się na palcach.

Czas matczynych
przytuleń,
pocałunków,
pogłaskań. Czas
sekretów,
zwierzeń, tak wprost do
ucha, po cichutku,
najwyżej półgłosem.

To czas wieczorów o
poszarzałych kolorach.

Kiedy gdzieś z daleka
dobiega głos fletu
grającego kolędę.
To czas zasypiania, gdy do

snu słyszysz bajkę
opowiadaną przez mamę.
To czas dziecka. Ale

każdy z nas jest
dzieckiem, niezależnie od tego,
ile ma lat.