Biblioteka


WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH



 


1 XI
WSZYSTKICH ŚWIĘTYCH

Ewangelia:                                                                             Mt 5
„Błogosławieni jesteście, gdy ludzie wam urągają i prześladują was, i gdy mówią kłamliwie wszystko złe na was z mego powodu. Cieszcie się i radujcie, albowiem wielka jest wasza nagroda w niebie”.

Mówią Święci:
To jest bowiem pierwsze i najważniejsze przykazanie; drugim zaś jest miłość bliźniego. Pan pouczał, że całe Prawo i Prorocy zawisło na tych właśnie przykazaniach (Mt 22, 47-50). I On sam nie przyniósł żadnego przykazania większego od tego, lecz je odnowił i nakazał swoim uczniom miłować Boga z całego serca, a bliźniego jak siebie samego… i Paweł mówi, że pełnością Prawa jest miłość (Rz 13, 10), a gdy wszystko inne zostanie zniesione, pozostanie wiara, nadzieja i miłość, ale największą spośród nich jest miłość (1 Kor 31, 13) i bez miłości Bożej na nic się nie przyda ani poznanie, ani objawienie tajemnic, ani wiara, ani proroctwa, lecz wszystkie one są próżne i nic nie znaczą bez miłości (1 Kor 13, 2).
                                                                             Św. Hilary z Poitiers (+ 367)

Psalm:                                                                                Ps 27
Pan moim światłem i zbawieniem moim,
kogo miałbym się lękać?
Pan obrońcą mego życia,
przed kim miałbym czuć trwogę?
O jedno tylko proszę Pana, o to zabiegam,
żebym mógł zawsze przebywać w Jego domu,
przez wszystkie dni mego życia;
abym kosztował słodyczy Pana,
stale się radował Jego świątynią.

Rozważanie:
Bo czego naprawdę zazdrościmy ludziom – aż po nienawiść, aż po szkodzenie – to życia. Bo czego naprawdę się boimy, to śmierci. I w tym strachu ładujesz kieszenie aż po brzegi, napychasz żołądek, zastawiasz półki, układasz w szuflady, napełniasz szafy, zbierasz, utykasz, upychasz, barykadujesz się u siebie, coraz bardziej żal ci wydawać, coraz bardziej oszczędzasz na wszystkim, gromadzisz wokół siebie tych, którzy ci się przydadzą na czas zły.
Czy tak się obronisz przed śmiercią?

Poezja:
Wierzę w Świętych obcowanie,
w ścieżkę trudną nad wiecznością,
wierzę w poza czas i pamięć
sięgający wspólny Kościół.

Wierzę, że nie gaśnie w śmierci
żadna myśl i czyn serdeczny.
Ci, co odwołani wcześniej,
nas wprowadzą w żywot wieczny.

Święci, którym powierzono
każdy krok nasz, każdy oddech,
rzucą w chwałę most zwodzony
na łańcuchach naszych modlitw.
                                 J. Szczawiński, Wierzę w Świętych obcowanie